سوله ورزشی شامل یک مجموعه کامل استخر و سونا و جکوزی با تمام امکانات مورد نیاز با رعایت استاندارد های لازم .

 سونا و استخر

 سایت سونا

آب‌ تنی ( شناکردن در استخر ) و ایمنی

با گرم‌شدن هوا، بازار آب‌ تنی هم رونق می‌گیرد . آنها که به رودخانه و دریا دسترسی دارند ، تن به طبیعت می‌سپارند. آنها که ندارند،

به استخرهای شخصی یا عمومی بسنده می‌کنند. شنا نه تنها ورزشی سودمند است بلکه یکی از مفرح‌ترین سرگرمی‌ها هم به حساب می‌آید اما این فعالیت شادی‌بخش می‌تواند خطراتی به همراه داشته باشد و حتی ـ در صورت بی‌احتیاطی ـ تلفات جانی به جا بگذارد.

●

شنا در یک نگاه

چگالی بدن انسان شبیه به آب است. وقتی بدن داخل آب قرار می‌گیرد توسط آب محافظت می‌شود و مفاصل و استخوان‌ها کمترین فشار ممکن را متحمل می‌شوند. در شنا، قسمت‌های فوقانی بدن بیشتر از دیگر قسمت‌ها درگیر فعالیت می‌شوند. شنا یکی از عالی‌ترین فعالیت‌های ورزشی به شمار می‌آید، برای سلامت روحی و جسمی بسیار سودمند است و به دنبال بسیاری از بیماری‌ها و در دوره بازتوانی توصیه می‌شود.
شنا یک فعالیت هوازی است چون به‌دلیل تحرک مداوم بدن، ماهیچه‌ها به‌طور پیوسته و ثابت به اکسیژن نیاز دارند. البته وقتی شناگر مشغول انجام شنای سرعت در مسافت کوتاه است، ماهیچه‌ها طبیعتا به شکل بی‌‌هوازی عمل می‌کنند. شنا هم مانند دیگر ورزش‌های هوازی، باعث کاهش آثار زیان‌بار استرس می‌شود. این ورزش نه تنها برای عموم و برای حفظ سلامت عمومی بدن توصیه می‌شود بلکه در بیماری‌های خاصی مانند هموفیلی که بیمار نمی‌تواند فعالیت‌های پرخطر را انجام دهد، یک موهبت به شمار می‌رود. شنا یکی از مناسب‌ترین ورزش‌‌ها برای کاهش کمردرد نیز هست و باعث تقویت عضلات کمر می‌شود.
شنا را نمی‌شود تنها یک فعالیت ورزشی به‌حساب آورد. درواقع شنا بیشتر از هر چیز دیگر، جنبه تفریحی دارد و یکی از مفرح‌ترین سرگرمی‌ها به حساب می‌آید. شنا می‌تواند جنبه کاری و حرفه‌ای نیز داشته باشد. صیادان مروارید و صدف، غواصان آموزش دیده نظامی، ناجیان غریق و فیلم‌بردارانی که در زمینه‌های آموزشی کار می‌کنند، از این دسته‌اند.
●

شنا در تاریخ
در جنوب غربی مصر، در نزدیکی شهر سوره، غاری وجود دارد که به آن غار شناگران می‌گویند.

داخل این غار نقاشی‌هایی به چشم می‌خورد که مربوط به عصرحجر است و انسان‌های نخستین را در حال شناکردن نشان می‌دهد .

انسان اولیه بنا بر احتیاجات خود چه برای شکار چه برای فرار از خطر مجبور به یادگیری و ممارست در امر شنا بوده است.

نوشته‌هایی از ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح در دست است که نشان می‌دهد در آن زمان نیز شنا از مقبولیت زیادی برخوردار بوده است.

در طول تاریخ ، همیشه آشنایی با شنا یک مزیت محسوب می‌شده ‌و به علت نیازها و ارتباط ‌تنگاتنگ شنا با حفظ حیات و سلامت، در اسلام توصیه فراوانی به فراگیری شنا و آموزش آن به فرزندان شده است.
در سال ۱۵۳۸ میلادی، نیکولاس وینمان که استاد زبان‌شناسی بود، اولین کتاب جامع پیرامون شنا را نوشت.

حدود ۲۵۰ سال بعد حول و حوش سال ۱۸۰۰ میلادی، اولین رقابت‌های شنا در اروپا برپا شد.
در ایران، به دنبال ورود مهندسان انگلیسی شرکت نفت، اولین استخر استاندارد شنا در مسجدسلیمان احداث شد. اولین استخر شنای ۵۰ متری تهران نیز در سال ۱۳۱۹ در ورزشگاه شهید شیرودی (امجدیه سابق) ساخته شد.
● تهدیدهای آبی
شنا هم مانند دیگر فعالیت‌های تفریحی و ورزشی، خطراتی به همراه دارد که می‌شود آنها را به چند دسته کلی تقسیم کرد:
الف) خطر غرق‌شدگی که جدی‌ترین خطر شنا به حساب می‌آید.
ب) عوارض ناشی از تماس بدن با آب شامل:
۱) غرق‌شدگی ثانویه که طی آن آبی که پیشتر وارد ریه‌ها شده، شخص را دچار آسیب‌های جدی و مرگبار می‌کند.

۲) نشانگان استنشاق آب شور

۳)

شوک حرارتی ناشی از شیرجه به داخل آب سرد که می‌تواند باعث ایست قلبی شود

.
۴) گوش شناگر یا گوش موج‌سوار که طی آن یک برجستگی استخوانی (اگزوستوز) در داخل مجرای گوش به تدریج رشد می‌کند و بزرگ می‌شود. علت تشکیل این بافت استخوانی، پاشیده شدن آب به داخل مجرای گوش است. تکرار این عمل در درازمدت باعث شکل‌گیری این بافت استخوانی نابجا می‌شود.
پ) قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی شامل:
ت کلر که برای ضدعفونی کردن آب استخر مورد استفاده قرار می‌گیرد باعث افزایش pH آب می‌شود. اگر افزایش pH به شکل کنترل‌نشده باشد، باعث بروز مشکلات چشمی و پوستی می‌شود.
ج) استنشاق کلر از سطح آب می‌تواند در درازمدت ریه‌ها را اذیت کند، به‌خصوص در مبتلایان به آسم.
چ)کلر می‌تواند روی رنگ مو هم تاثیر بگذارد. در اثر مواجهه طولانی‌مدت با کلر، موی بور به رنگ سبز متمایل می‌شود، موی قهوه‌ای بی‌رنگ می‌شود و به سمت بور شدن پیش می‌رود. به علاوه، کلر به ساختار مو آسیب وارد می‌کند، آن را چین‌دار و مجعد می‌کند و می‌تواند در درازمدت باعث ریزش آن شود.
ح) عفونت:
آب، محیط خوبی برای بسیاری از باکتری‌ها، انگل‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌هاست. اختلالات روده‌ای مانند حصبه، شبه‌حصبه، اسهال، ‌ناراحتی‌های معدی، عفونت چشم و گوش و بیماری‌های پوستی نظیر عفونت‌های قارچی و زردزخم، از طریق آب به راحتی قابل انتقالند.
د)هپاتیت A می‌تواند از طریق استخرهای آلوده به افراد منتقل شود. عامل این بیماری گوارشی که یک ویروس است می‌تواند به‌راحتی از طریق دهانی‌ـ ‌مدفوعی به افراد سرایت کند. نه فقط آب آلوده، بلکه رختکن‌ها، حمام استخر و دمپایی‌های مشترک نیز می‌توانند باعث انتقال این ویروس باشند.
ذ) بعضی از عوامل بیماری‌زا، مانند کریپتوسپوریدیوم، در برابر کلر مقاومند و می‌توانند متعاقب بلع آب باعث بروز بیماری‌های گوارشی و ایجاد اسهال شوند.
س) گوش از جمله اعضایی است که در معرض تهاجم عوامل عفونی داخل آب قرار می‌گیرد. مجرای خارجی گوش و همچنین گوش میانی، دو قسمتی هستند که زیاد دچار این نوع عفونت می‌شوند.
ص) اگر غلظت کلر به‌درستی کنترل نشود، ممکن است حتی در درازمدت باعث برونشیت مزمن شود.
● خطرات ناشی از نحوه عملکرد شناگر:
۱) ورزش شنا نیاز به محدوده وسیعی از حرکات مفصلی به ویژه در مفصل شانه دارد. این ورزش ترکیبی از انعطاف پذیری، کشش و تکنیک است که اگر یکی از این سه عامل مختل شود، شناگر درمعرض آسیب‌دیدگی قرار می‌گیرد. شانه، زانو، ساق پا، آرنج و پشت به ترتیب محل‌های بروز آسیب در ‌شناگران هستند.
۲)فعالیت مفرط در آب می‌تواند در درازمدت یا حتی کوتاه مدت دردسرساز شود. شنای زیاد در سبک موسوم به پروانه می‌تواند به بروز کمردرد یا درد شانه منجر شود. در شنای نوع سینه، شناگر ممکن است به درد زانو و ران دچار شود. در نوع آزاد و پشت، درد شانه که ناشی از تاندونیت است ایجاد می‌شود.
۳) تهویه ریوی بیش از حد (هیپرونتیلاسیون:) شناگران برای افزایش مدت زمانی که زیر آب سپری می‌کنند، قبل از رفتن به زیر آب اقدام به تنفس‌های بلند و متعدد می‌کنند. به این ترتیب میزان دی‌اکسید کربن خون به سرعت پایین می‌آید و هنگامی که شخص زیر آب است، مکانیسم شروع فوری تنفس سرکوب می‌شود. عدم تنفس به موقع باعث کاهش سطح هوشیاری شناگر در زیر آب می‌شود.
ًض) خطرات محیطی (جریان آب و وضعیت جوی:)
۱) جزر و مد، جریان‌های زیرآبی و شدت گرفتن جریان آب در رودخانه‌ها می‌توانند باعث خسته شدن شناگر شوند، او را به خطر بیندازند و به زیر آب فرو ببرند.
۲) باد هم می‌تواند موج‌ها را تقویت کند و شناگر را از مسیرش منحرف سازد.
۳) کاهش شدید دمای بدن (هیپوترمی) به دلیل سردی آب باعث خستگی سریع و از دست رفتن هوشیاری می‌‌شود.
۴)شدت آفتاب سوختگی در اثر انعکاس نور از سطح آب و نیز به‌دلیل فقدان لباس کافی تشدید می‌شود. این امر در بلندمدت به شکل‌گیری سرطان پوست کمک می‌کند.
ع) اشیای موجود در آب:
برخورد شناگر با موانع داخل آب هم می‌تواند خطرساز باشد. این موانع ممکن است اشیایی باشد که به داخل آب انداخته شده (شیشه شکسته، تکه چوب، قوطی کنسرو) و یا اشیایی باشد که از قبل در آب وجود داشته (گیاهان دریایی، سنگ.) برخورد با قایق، کشتی، دیواره استخر یا حتی برخورد با دیگر شناگران حاضر در آب هم می‌تواند آسیب‌رسان باشد. موجودات خطرساز دریایی - از مار و مرجان گرفته تا کوسه - را هم به این فهرست اضافه کنید.
● شنا به ۱۲ شرط
۱) از شنا ‌کردن در آب‌های آلوده جدا پرهیز کنید.
۲) حتما استخرهای مطمئن و تحت نظارت مراکز بهداشتی را برای شنا انتخاب کنید.
۳) قبل از ورود به استخر و بعد از خروج از محوطه استخر حتما دوش بگیرید و بدن خود را به طور کامل شستشو بدهید.
۴) بهتر است بعد از دوش ‌گرفتن و قبل از ورود به استخر پای خود را در حوضچه‌های محتوی مواد ضدعفونی ‌استریل کنید.
۵) حتما قبل از ورود به استخر، مثانه خود را خالی کنید.
۶) هرگز از وسایل مشترک یا کرایه‌ای برای شنا استفاده نکنید.
۷) بهتر است از عینک‌های مخصوص شنا استفاده کنید.
۸) اگر از لنز تماسی استفاده می‌کنید، قبل از ورود به آب آن را دربیاورید.
۹) نرم کردن پوست به خصوص در کسانی که دچار خشکی ‌پوست هستند اصل مهمی است که نباید فراموش شود.
۱۰) به یاد داشته باشید که در استخرهای سرپوشیده از مشکل آفتاب‌سوختگی درامان هستید. به‌علاوه، کلر در استخرهای روباز زودتر تجزیه می‌شود و به همین دلیل آب این استخرها زودتر آلوده می‌شود.
۱۱) به هیچ عنوان بعد از خارج شدن از آب، گوش خود را دستکاری نکنید حتی با گوش‌پاک‌کن. تمیز کردن گوش ‌با گوش‌پاک‌کن و خارج کردن لایه‌های چربی خاصی که به رنگ زرد کهربایی ‌است، موجب می‌شود که گوش، سد دفاعی خود را از دست بدهد و راه ورود عفونت به گوش فراهم شود.
۱۲) لباس‌هایی را که در استخر استفاده کرده‌اید، خوب بشویید و خشک کنید.
● حداقل‌هایی که استخردارها باید رعایت کنند
در بسیاری از استخرها نکات بهداشتی رعایت نمی‌شود. تحقیقی که مدتی پیش از چند استخر بزرگ و پرمراجعه تهران به عمل آمده بود نشان می‌داد که تعویض آب در بسیاری از این استخرها تنها یک‌بار در سال انجام می‌شود. هرچند کلر برای ضد عفونی کردن استخرها لازم است اما نمی‌شود آن را جایگزین تعویض آب به‌موقع ‌استخرها کرد. بعضی‌ها برای صرفه‌جویی در مصرف آب، کلر زیادتری به آن اضافه می‌کنند ‌که این امر می‌تواند موجب بروز مشکلات متعددی برای شناگران شود.
متولیان استخر باید حداقل‌های زیر را درنظر داشته باشند:
۱) معیارهای پاکیزگی آب استخرهای شنا ‌باید شبیه و نزدیک به آب آشامیدنی باشد.
۲) توزیع و استفاده از ‌وسایلی مانند مایو، حوله، کلاه، دمپایی، بینی‌بند و برس مشترک در استخرها ‌ممنوع است.
۳) نصب دستگاه کلرزنی و سیستم تصفیه آب در استخرها الزامی است.
۴) کلر باقی‌مانده باید بین ‌۱ تا ۵/۳ میلی‌گرم در لیتر، pH آب باید بین ۲/۷ تا ‌۸ و درجه حرارت آب باید حدود ‌۲۵ درجه سانتیگراد حفظ شود. این اندازه‌گیری‌ها باید طی شبانه‌روز چند نوبت انجام بگیرد.
۵) تعداد نفرات استفاده کننده از استخر باید به گونه‌ای باشد که برای هر شناگر حداقل ‌۵/۱ مترمربع سطح ‌فراهم باشد.
۶) حضور ناجیان غریق متبحر در استخرها الزامی است.
۷) استخرها باید مجهز به نرده‌های محافظ باشند.● شش نکته درباره پوست و آب‌تنی
۱) خشکی پوست، حساسیت‌های پوستی یا تشدید این دو به همراه عفونت‌های باکتریایی و قارچی شایع‌ترین بیماری‌های پوستی هستند که ممکن است در استخرها ‌برای مراجعان ایجاد شود. خطر عفونت‌های پوستی مبتلایان به اگزما و خشکی پوست را بیشتر تهدید می‌کند.
۲) گاهی میزان نامناسب کلر در آب باعث بروز بیماری‌های پوستی می‌شود. گاهی نیز بعضی بیماری‌های مسری از افراد دیگر منتقل می‌شود که زگیل و قارچ‌های پوستی ‌از آن جمله‌اند. ولی سایر بیماری‌های پوستی جنبه واگیر ندارند و برای دیگر ‌افراد خطرساز نیستند.
۳) علاوه بر عفونت‌زایی استخرها که ‌موجبات بیماری‌های پوستی را فراهم می‌کند، رطوبت که خاصیت اصلی آب است باعث نمایان شدن قارچ‌های پوستی افراد می‌شود. در حقیقت، در پاره‌ای از موارد قارچ در بدن افراد وجود ‌دارد و آب‌تنی موجب پدیدار شدن بیماری آنها می‌شود.
۴) استفاده از کلر زیاد ممکن است در دراز‌مدت زمینه‌ساز ریزش مو بشود.
۵) در استخرهای روباز در اثر تابش خورشید آفتاب سوختگی‌های حاد رخ ‌می‌دهد و عوارض آن شامل تاول و سوختگی‌های پوستی است که البته در بلندمدت ‌احتمال بروز سرطان‌های پوست را تقویت می‌کند.
۶) در فصل تابستان به دلیل وجود املاح ‌زیاد در دریا، احتمال بروز عوارض حساسیتی و خشکی پوست بیشتر می‌شود. استفاده ‌از کرم‌های ضد آفتاب و ضدآب از بروز این عوارض تا حدی می‌کاهد. علاوه بر آن، شستشوی بدن با آب و صابون پس از شنا لازم است.
▪ مهم‌ترین عواملی که به غرق‌شدگی منجر می‌شوند عبارت‌اند از:
شرایط حاکم بر جریان آب که از حد توانایی‌های شناگر خارج می‌شود.
‌شناگر در مانعی به‌دام می‌افتد و نمی‌تواند از آن خلاص شود.
قضاوت نادرست شناگر نسبت به شرایط موجود و عملکرد خود در اثر استعمال مواد مخدر یا الکل.
قضاوت نادرست شناگر نسبت به شرایط موجود و عملکرد خود در اثر افت دمای بدن (هیپوترمی)، شوک، مصدومیت یا خستگی مفرط.
قضاوت نادرست شناگر نسبت به شرایط موجود و عملکرد خود در اثر یک بروز یک بیماری حاد مانند حمله قلبی، تشنج یا سکته مغزی.
فرورفتگی اجباری در آب با اعمال فشار شخص یا اشخاص دیگر با انگیزه قتل، تهدید یا شوخی.
بیهوشی موقت در زیر آب به‌دلیل تهویه ریوی بیش از اندازه (هیپرونتیلاسیون) قبل از ورود به آب.
● ‌۷ نکته درباره چشم و آب‌تنی
۱) کلر و دیگر مواد ضد عفونی‌کننده‌ای ‌که برای تمیز کردن آب استخرها به کار می‌رود، چنانچه با غلظت بیش از حد مجاز در استخرها ریخته شوند، باعث سوزش، قرمزی و حتی زخم‌های سطحی قرنیه می‌شوند. به همین علت استفاده از عینک‌های مخصوص شنا و شستن صورت با آب تمیز بعد از شنا در کاهش علایم تماس چشم با کلر ‌موثر است.
۲) عوامل عفونی موجود در آب استخرها که باعث بروز بیماری‌های چشمی می‌شوند بیشتر از نوع ویروسی هستند. ویروس‌ها قدرت همه‌گیری زیادی دارند و به‌سرعت به دیگران ‌منتقل می‌شوند.
۳) ویروس‌ها، به خصوص آدنوویروس‌ها، به‌سرعت منتقل می‌شوند و در یک دوره کوتاه همه‌گیری ایجاد می‌کنند. این خانواده از ویروس‌ها به طور معمول قرنیه و ملتحمه را گرفتار می‌کند. البته چون ملتحمه یک بافت ‌مخاطی است و در مسیر بینایی قرار ندارد، عارضه چندانی ایجاد نمی‌کند و بعد از یک دوره کوتاه، بهبود می‌یابد اما چنانچه قرنیه دچار عفونت شود، ممکن است سیر بیماری چند ماه طول بکشد و در نهایت باعث کاهش دید ‌شود.
۴) استفاده از لنز در هیچ فعالیت ورزشی به اندازه شنا خطرناک نیست. افرادی که از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند ‌باید در موقع شنا کردن لنزهای خود را از چشم خارج کنند. لنز به عنوان یک جسم ‌خارجی در داخل چشم مکان مناسبی برای رشد و باقی‌ماندن ویروس و ‌قارچ است. آلوده شدن لنز باعث ایجاد زخم‌های عفونی می‌شود که تهدیدی جدی برای بینایی شخص است. هنگام شنا احتمال خروج لنز از چشم، ‌تغییر رنگ و کدر شدن آن نیز وجود دارد.
۵) حتی در صورت استفاده از عینک شنا هم احتمال نفوذ آب استخر به داخل چشم وجود دارد. به عبارت دیگر حتی در حضور عینک شنا هم نباید لنز را به چشم داشت.
۶) قرمزی، درد و کاهش دید چشم ‌از علایم بالینی بروز عفونت چشمی بعد از شنا با لنز هستند. در صورت بروز این علایم باید سریع به چشم‌پزشک مراجعه شود.
۷) عفونت قارچی، ‌شدیدترین نوع عفونت چشم محسوب می‌شود که مدت زمان درمان آن نسبت
● گوش و آب‌تنی
در فصل تابستان یکی از بیماری‌های شایع گوش، عفونت حادی است که پس از شنا کردن طولانی‌مدت ایجاد می‌شود. از جمله علایم ‌عفونت گوش متعاقب شنا، گوش‌درد بسیار شدید و همچنین احساس پری و سنگینی گوش است که چند ساعت بعد از بیرون آمدن از آب ایجاد می‌شود. رسیدن عفونت به لاله گوش و مجرا از عوارض این عفونت‌ها در هنگام شدت بیماری است.زمانی که مجرای گوش خارجی ‌مدتی طولانی با آب تماس داشته باشد، به علت نفوذ آب در لایه‌های خارجی گوش و ایجاد تورم، با کوچک‌ترین دستکاری راه ورود میکروب به داخل گوش باز ‌می‌شود. در حالت عادی، ‌میکروب‌هایی که جزو پوشش باکتریایی طبیعی گوش هستند، به علت سد محکمی که پوست مجرای گوش ایجاد کرده، قادر به اجرای نقش بیماری‌زای خود نیستند.بعد از بیرون آمدن از آب، نیازی به تمیز کردن مجرای گوش نیست.
هرگونه دستکاری چه به وسیله گوش‌پاک‌کن و چه با هر وسیله دیگر مانند سنجاق‌سر، موجب ایجاد خراش‌هایی در گوش می‌شود و راه عفونت را در گوش ‌باز می‌کند. حتی در هنگام شنا نیازی به استفاده از گوشی و قالب‌های گوش و یا پنبه‌های آغشته ‌به وازلین هم نیست چون ساختار گوش به گونه‌ای است که یک سد مطمئن دربرابر نفوذ آب و مواد دیگر ایجاد می‌کند و بالاخره اینکه شنا کردن برای افرادی که قبلا جراحی گوش داشته‌اند یا به عفونت‌های مزمن گوش دچار بوده‌اند باید با کسب نظر مساعد پزشک انجام شود.
● غرق‌شدگی و فریاد زیر آب
غرق شدگی خطرناک‌ترین عارضه‌ای است که از مواجهه انسان و یک مایع به‌وجود می‌آید. بیشتر غرق‌شدگی‌ها در آب اتفاق می‌افتد که ۹۰درصد آن در آب شیرین (استخر، رودخانه، دریاچه) و ۱۰ درصد آن در آب شور (دریا) حادث می‌شود. بخش اندکی از غرق‌شدگی‌ها به دیگر مایعات اختصاص پیدا می‌کند که اغلب در محیط‌های صنعتی به‌وقوع می‌پیوندد. در رابطه با غرق‌شدگی باید ۳ مفهوم زیر را از هم نفکیک کرد:
۱) غرق‌شدگی: یعنی مرگ در اثر خفگی ناشی از عدم جذب اکسیژن هوا به‌دلیل حضور یک مایع در مجاری تنفسی. علت اصلی مرگ در این وضعیت، کمبود اکسیژن (هیپوکسی) و اسیدی شدن خون (اسیدوز) است که به‌نوبه خود به ایست قلبی منجر می‌شود.
۲) درآستانه ‌‌غرق‌شدن: یعنی نجات از غرق‌شدگی و دچار شدن به کاهش‌سطح هوشیاری متعاقب ورود آب به مجاری تنفسی. این وضعیت می‌تواند در آینده باعث عوارض ثانویه شدید و حتی مرگ شود.
۳) غرق‌شدگی ثانویه: یعنی مرگ دراثر تغییرات شیمیایی یا زیستی ریه‌ها که متعاقب قرار گرفتن درآستانه غرق‌شدگی اتفاق افتاده است.
غرق‌شدگی، البته، از منظری دیگر به دو دسته خشک و مرطوب هم قابل تقسیم است:
غرق شدگی خشک: به علت انقباض شدید حنجره، آب به‌داخل ریه‌ها راه پیدا نمی‌کند اما مصدوم به‌دلیل قطع ناگهانی تنفس، کاهش اکسیژن و صدمات مغزی ناشی از آن فوت می‌کند. در این نوع، عملیات احیا موثرتر است. حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد غرق‌شدگی‌ها از این نوع هستند.
غرق شدگی مرطوب: آب وارد ریه‌ها می‌شود و به نسبت اینکه آب از نوع شیرین باشد یا شور، سیر آسیب‌ها در مصدوم متفاوت خواهد بود.
روند آسیب‌های ناشی از غرق‌شدگی در آب سرد کندتر است. برعکس، در مواردی که مصرف اکسیژن بیشتر است مانند تشنج یا تقلای زیاد، سریع‌تر است.اتفاقاتی که به ترتیب در دقایق پس از غرق شدن رخ می‌دهد.
● ۲۰ فرمان برای یک آب‌تنی ایمن
۱) حتما شنا یاد بگیرید.
۲) با اصول ابتدایی نجات غریق آشنا باشید.
۳) توانایی‌ها و محدودیت‌های خود را در آب بشناسید.
۴) اگر شناگر ماهری نیستید، به مناطق عمیق نزدیک نشوید.
۵) از دیگران دور نشوید.
۶) همیشه با یک همراه شنا کنید. کودکان باید حتما با یک بزرگسال شنا کنند.
۷) حتی یک لحظه هم بچه‌ها را، چه نزدیک آب چه داخل آب، تنها نگذارید.
۸) فقط در مناطقی شنا کنید که غریق‌نجات‌ها حضور دارند.
۹) دقت و احتیاط خود را طی شنای شبانه دوچندان کنید.
۱۰) دور استخر را حتما نرده بکشید.
۱۱) هرگز در حالت مستی یا به‌دنبال مصرف مواد مخدر وارد آب نشوید.
۱۲) هرگز به قصد ماندن در زیر آب، بیش از اندازه دم و بازدم انجام ندهید.
۱۳) وسایل کمکی به همراه داشته باشید ولی به اتکای آنها، خارج از توانایی‌هایتان رفتار نکنید.
۱۴) از شوخی‌ها و بازی‌های پرخطر در داخل آب جدا پرهیز کنید.
۱۵) هرگز به دروغ تظاهر به غرق‌شدن نکنید.
۱۶) هرگز به داخل محلی که کف آن را نمی‌بینید یا از عمق آن اطلاع دقیق ندارید، شیرجه نزنید.
۱۷) هرگز روی یخ قدم نگذارید، مگر این‌که از ضخامت آن در کل مسیر مطمئن باشید.
۱۸) هرگز وسایل برقی را نزدیک یا داخل آب نبرید.
۱۹) هرگز در آب بسیار سرد شنا نکنید.
۲۰) از وضعیت دیگران در آب غافل نشوید.
● ۸ گام تا نجات غریق
۱) در ‌مواجهه با فرد غرق‌شده، ابتدا باید وی را به کمک وسایلی از قبیل حلقه نجات، تکه ‌الوار یا طناب بلند از آب خارج کنید. تنها زمانی می‌توانید وارد آب شوید و مستقیما اقدام به نجات مصدوم کنید که از نظر بدنی به اندازه کافی قوی ‌بوده و با اصول اولیه نجات غریق آشنا باشید. درغیر این صورت احتمال غرق‌شدن خودتان نیز زیاد است.
۲) بلافاصله ‌پس از خروج مصدوم بیهوش از آب، ابتدا دهان وی را از گل و لای و شن پاک ‌کنید و به ‌وضعیت تنفسی مصدوم دقت کنید. چنانچه تنفسی درکار نبود، تنفس دهان به دهان را بی‌درنگ آغاز کنید.
۳) انجام هیچ مانوری به منظور خارج کردن مایع وارد شده به ریه‌ها توصیه نمی‌شود چون باعث تاخیر در تنفس دهان به دهان می‌شود.
۴) در صورت امکان، غریق را در برابر وزش باد محافظت کنید تا بدن او بیش از پیش دچار لرز نشود.
۵) ماساژ خارجی قلب تنها زمانی لازم است که از فقدان نبض شخص مصدوم مطمئن شویم.
۶) اگر ‌طی عملیات احیا، مصدوم استفراغ کرد، فوری او را به پهلو برگردانید تا مواد خارج شده وارد ریه‌ها نشود.
۷) در ‌فردی که به داخل آب های کم‌عمق شیرجه رفته و با سر به زمین برخورد کرده، خطر شکستگی مهره‌ها، قطع نخاع گردنی و فلج اندام‌ها وجود دارد. در ‌مواجهه با چنین مواردی، هنگام جابه‌جایی و انجام عملیات احیا، بسیار احتیاط نمایید و سعی کنید کوچک‌ترین حرکتی به سر و گردن مصدوم وارد نشود.
۸) یادتان باشد که تمام افراد غرق‌شده پس از نجات و اقدامات اولیه، حتی اگر کاملا هوشیار باشند، باید به سرعت به بیمارستان منتقل شوند چرا که آب جذب شده می‌تواند عوارض خطرناک و کشنده‌ای برای فرد داشته باشد‌.‌

دکتر رضا کیاسالار

روزنامه سلامت